Dimisso domum reductus ad vesperum est a.

Novo. nec vero in hoc quod

est animal, sed in iis etiam quae

sunt inanima, consuetudo valet

cum locis ipsis delectemur, montuosis etiam et silvestribus, in quibus diutius commorati sumus. tu autem, fanni, quod mihi tantum tribui dicis quantum ego nec adgnosco nec postulo, facis amice; sed, ut mihi videris, non recte iudicas de catone; aut enim nemo, quod quidem magis credo, aut si quisquam, ille sapiens fuit. quo modo, ut alia omittam, mortem filii tulit! memineram paulum, videram galum, sed hi in pueris, cato in perfecto et spectato viro. per hoc minui studium suum existimans paulus, ut erat in conplicandis negotiis artifex dirus, unde ei catenae inditum est cognomentum, vicarium ipsum eos quibus praeerat adhuc defensantem ad sortem periculorum communium traxit. et instabat ut eum quoque cum tribunis et aliis pluribus ad comitatum imperatoris vinctum perduceret: quo percitus ille exitio urgente abrupto ferro eundem adoritur paulum. et quia languente dextera, letaliter ferire non potuit, iam districtum mucronem in proprium latus inpegit. hocque deformi genere mortis excessit e vita iustissimus rector ausus miserabiles casus levare multorum. hinc ille commotus ut iniusta perferens et indigna praefecti custodiam protectoribus mandaverat fidis. quo.